Rule Britannia (Bewailing Brexit)

Klanken over het water bij RYCB Restaurant Belgica met BOHO strings

29 mei 21 – RYCB Restaurant Belgica

Idyllisch maar ook duister en diep. Het lijkt wel de Schelde. Men zegt dat de stroom het pistool vormt gericht op het hart van Engeland: Londen.

BOHO Strings brengt onder leiding van David Ramael werk van Elgar, Holst en Finzi die de Britse melancholie als lyrische zuchten over de Schelde laat glijden.

Tussendoor geniet u van de exquise gerechten uit de Belgica keuken van Chef Cis Goetschalckx.

Programma

Rule Britannia (Bewailing Brexit)

Deel 1

Edward Elgar: Serenade for Strings

Allegro piacevole
Larghetto
Allegretto

Edward Elgar: Sospiri

Gustav Holst: St. Paul’s Suite

Jig: Vivace
Ostinato: Presto
Intermezzo: Andante con moto
Finale (The Dargason): Allegro

Deel 2

Gerald Finzi, Concerto for Clarinet and String Orchestra

Allegro vigoroso
Adagio, ma senza rigore
Rondo. Allegre giocoso

Over Rule Britannia by Boho Strings

In weerwil van de stereotiepe Britse gereserveerdheid is Engelse muziek sinds mensenheugenis onbevangen, ongebreideld expressief. En nostalgisch naar een verleden dat niet meer bestaat (en wellicht ook nooit heeft bestaan). Hoe idyllisch ook, er gaapt altijd iets duisters en dieps tussen de noten.

Nu Engeland de “splendid isolation” terug heeft die het land sinds de vroege Middeleeuwen koestert, zullen de melancholie en nostalgie die Britse muziek van oudsher dooraderen een levend zeer worden. Daarom trakteert BOHO Strings in dit programma op onbekommerde en gloedvol melancholische muziek. Of het nu gaat om de vroegste werken van Edward Elgar, of de rijpste output van Gerald Finzi.

De Serenade for Strings op. 20 uit 1892 is het eerste werk waar Edward William Elgar tevreden over was nadat hij besloten had zich fulltime aan het componeren te wijden. Het centrale Larghetto zit verankerd in het Britse collectieve geheugen.
Elgar componeerde Sospiri op. 70 in 1914 als een adagio voor strijkorkest, harp en orgel, dus bij het begin van The Great War. Hij bedoelde het oorspronkelijk voor viool en piano, als een begeleidend stuk bij Salut d’Amour. Tijdens het componeren realiseerde hij zich echter dat hij iets intensers aan het schrijven was, en daarom koos hij voor een Italiaans woord, sospiri, dat “zuchten” betekent.

Gustav Holst kon enkel in zijn vrije tijd componeren, maar had wel het orkest van de St. Paul’s meisjesschool ter beschikking om zijn pennenvruchten te roderen. De St. Paul’s Suite uit 1912 is ‘British to the bone’: melodisch, melancholisch, dooraderd met volksmelodieën, en zelfs een korte cameo van het overbekende Greensleeves.

Finzi’s geniale Concerto for Clarinet and String Orchestra is niet minder gevoelvol dan de andere werken op het programma, maar er zitten al vonkjes modernisme in. Hoe erg Groot-Brittannië zich ook zal isoleren, Finzi’s Klarinetconcerto zal altijd een beetje Belgisch zijn. Klarinettist Roeland Hendrikx heeft er via zijn docente Thea King bevoorrechte toegang toe. Zij is de weduwe van Frederick Thurston die het concerto in 1949 creëerde, en ze heeft zijn en haar liefde voor Finzi succesvol op Roeland kunnen enten.

Meer over BOHO Strings